تويت
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا بقیة الله فی ارضه
السلام علیک یا بقیة الله فی ارضه
و در روز بـيـسـت و هـفـتـم شهر رجب كه با روز نوروز مطابق بود حضرت محمّد بن عـبـداللّه بـه سـن چهل سالگى
مبعوث به رسالت شد و به روايت امام حسن عسكرى عليه السـّلام چـون چـهـل سـال از سـنّ آن حـضـرت گـذشـت
حـق تـعـالى دل او را بهترين دلها و خاشعتر و مطيعتر و بزرگتر از همه دلها يافت پس ديده آن حضرت را نور ديگر داد
و امر فرمود كه درهاى آسمان را گشودند و فوج فوج از ملائكه به زمين مى آمدند و آن حضرت نظر مى كرد و ايشان
را مى ديد و رحمت خود را از ساق عرش تا سر آن حـضـرت مـتـصل گردانيد.
پس جبرئيل فرود آمد و اطراف آسمان و زمين را فرو گرفت و بازوى آن حضرت را حركت داد و گفت : يا محمّد بخوان .
فرمود: چه چيز بخوانم ؟ گفت :
(اِقْرَء بِاسْمِ رَبَّكَ الَّذي خَلَقَ، خَلَقَ الاِنْسانَ مِنْ عَلَق ...)(۱)
پـس وحـي هـاى خـدا را بـه او رسـانـيـد.(۲)
و به روايت ديگر پس بار ديگر جـبـرئيـل بـا هـفـتـاد هـزار مـلك و مـيـكـائيـل بـا هـفـتـاد هـزار مـَلَك نـازل شـدنـد
و كـرسـى عـزّت و كـرامـت بـراى آن حضرت آوردند و تاج نبوت بر سر آن سـلطـان سـرير رسالت گذاشتند و
لواى حمد را به دستش دادند و گفتند بر اين كرسى بالا رو و خداوند خود را حمد كن.
و به روايت ديگر آن كرسى از ياقوت سرخ بود و پايه اى از آن از زبرجد بود و پايه اى از مرواريد .(۳)
پـس چـون مـلائكـه بـالا رفـتـنـد و آن حـضـرت از كـوه حـِراء بـه زيـر آمـد، انـوار جـلال او را فـرو گرفته بود
كه هيچ كس را ياراى آن نبود كه به آن حضرت نظر كند و بـر هـر درخـت و گـيـاه و سـنـگ كـه مـى گـذشت
آن حضرت را سجده مى كردند و به زبان فصيح مى گفتند:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَبِىَّ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللّهِ.
و چـون داخـل خـانـه خـديـجه شد از شعاع خورشيد جمالش خانه منور شد.
خديجه گفت : يا مـحـمـّد صلى اللّه عليه و آله و سلم اين چه نور است كه در تو مشاهده مى كنم ؟
فرمود كه اين نور پيغمبرى است ،
بگو: (لا اِلهَ الا اللّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ).
خـديـجـه گفت كه سالها است من پيغمبرى ترا مى دانم ، پس شهادت گفت و به آن حضرت ايـمـان آورد؛
پـس حضرت فرمود: اى خديجه ، من سرمائى در خود مى يابم جامه اى بر من بپوشان .
چون خوابيد از جانب حق تعالى ندا به او رسيد:
(يا اَيُّهَا الْمُدَّثّرُ قُمْ فَاَنْذِرْ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ)(۴)
اى جـامـه بـر خـود پـيچيده برخيز پس بترسان مردم را از عذاب خدا، و پروردگار خود را
پـس تـكـبـيـر بـگـو و به بزرگى ياد كن ؛
پس حضرت برخاست و انگشت در گوش خود گذاشت پس گفت :
اَللّهُ اَكْبَرُ اَللّهُ اَكْبَرُ.
پس صداى آن حضرت به هر موجودى رسيد و همه با او موافقت كردند.(۵)
۱ـ سوره علق ، آيه ۱
۲ـ بحار الانوار،ج۱۷،ص۳۰۹
۳ـ مناقب ابن شهر آشوب ج۱،ص۷۲
۴ـ سوره مدّثّر ، آيه ۳_۱
۵ـ مناقب ابن شهر آشوب ج۱،ص۷۳ ؛ بحار الانوار ج۱۸،ص۱۹۶
منتهی الآمال ج۱
قسم فارسی مدرسه ی امام حسین علیه السلام این روز بزرگ را
بر ساحت مقدس آخرین بازمانده ی نبی مکرم اسلام، حضرت حجة بن الحسن علیه السلام
و شیعیان و محبین شان، تبریک و تهنیت عرض می کند.
بر ساحت مقدس آخرین بازمانده ی نبی مکرم اسلام، حضرت حجة بن الحسن علیه السلام
و شیعیان و محبین شان، تبریک و تهنیت عرض می کند.
تعليق